BEJLIS KAT. Ostatni - udowodniony ponad wszelką wątpliwość wyrokiem sądu przypadek mordu rytualnego w historii miał miejsce w roku 1909 w Kijowie.
Ofiara był 13-letni Andrzej Juszczyński, oskarżonym - Żyd Mendel Bejlis. Proces Bejlisa stał się światową sensacją.
Jako biegłego Carskie Ministerstwo Sprawiedliwości powołało ks. dra Justyna Bonawenture Pranajtisa, Polaka, profesora Akademii Teologii Katolickiej w Petersburgu, wybitnego hebraistę i znawcę Talmudu, bez wątpienia najlepszego w całej Rosji.
Niektóre środowiska żydowskie znając erudycje ks. Pranajtisa i przeczuwając, że wynik ekspertyzy tak wybitnego znawcy może być dla nich niekorzystny, próbowały go odwieść od wszczynania badan - początkowo proponowano mu pieniądze. Gdy jednak ten „argument” nie poskutkował zaczęto go nieustannie śledzić, zasypywać groźbami, rzucać na niego oszczerstwa w tzw. „postępowej prasie” gdzie obdarzano go takimi epitetami jak „szantażysta”, „plagiator”, „nieuk” i „fałszerz” „ czy wreszcie słać donosy do władz carskich.
Oprócz prowadzonej jawnie nagonki na osobę ks. Pranajtisa była także prowadzona systematycznie akcja zakulisowa - można tu wymienić dla przykładu działania prowadzone przez H. Sliosberga w Petersburgu jak również przez londyńskiego bankiera Rothschilda w Watykanie. Również światowa prasa żydowska (dziś zwana „prasa międzynarodowa”) rozpętała kampanie, aby nie dopuścić do wyjawienia prawdy.
Skąd my to znamy... Ekspertyza tego uczonego wprawiła w zdumienie sąd, ławę przysięgłych i opinię publiczną. Ks. dr Pranajtis nie dokonując oględzin zwłok chłopca (został mianowany biegłym już po pogrzebie ofiary, zaś odległość z Petersburga do Kijowa wynosi 1200 km) - szczegółowo opisał sposób zadania ran, ich wygląd, liczbę i umiejscowienie. Wszystko dokładnie się zgadzało - ofiara miała rany charakterystyczne dla mordu rytualnego.
Ponadto po półrocznych badaniach jako rzeczoznawca ks, Pranajtis wydał wielostronicowa ekspertyzę, którą dołączono do akt sprawy.
Naukowe wyjaśnienie przez ks. Pranajtisa zawartej w Talmudzie nauki rabinistycznej było w sprawie Bejlisa tak druzgocące, że przewód sadowy przerwano na rozkaz z góry, z Petersburga. Stało się to między innymi dlatego, że bankier Mendelsohn, u którego wówczas rząd rosyjski zaciągał pożyczkę, uzależnił jej udzielenie od umorzenia sprawy .
Żydowskie wrzaski ucichły jak nożem uciął po ogłoszeniu wyroku. Sąd przysięgłych w Kjo wie okazał się być sądem uczciwym i niezależnym.
Na pierwsze pytanie: „Czy śmierć zadana ofierze była mordem rytualnym” odpowiedział „Tak”. Na drugie pytanie: „Czy Bejlis jest winny tego mordu”, sąd odpowiedział „Nie, brak dostatecznych dowodów winy”.
Porównajmy wyrok kijowskiego sądu z niedawnym orzeczeniem Najwyższego Sądu Izraela, zezwalającym na torturowanie Palestyńczyków. Porównajmy go z przepisami Talmudu, uznającymi gojów za zwierzęta z ludzką twarzą. Łatwo dojść do wniosku, kto mógł wymyślić coś tak potwornego, jak mord rytualny.
Po wyroku Bejlis wyszedł na wolność. Natomiast ks. dr Pranajtis, niedługo później, w 1916 roku, zachorował. Został on umieszczony w szpitalu w Petersburgu. Swemu byłemu profesorowi, ks. biskupowi Janowi Cieplakowi, który go odwiedzał, wyznał, iż uważa, że został otruty.
W istocie przebieg choroby był bardzo dziwny: ks. Pranajtis zaczął raptownie chudnąć i wkrótce zmarł - 28 stycznia 1917 roku.
Sprawa zamordowania Bohdana Piaseckiego
Pisaliśmy powyżej, iż ostatnim, ponad wszelka wątpliwość udowodnionym mordem rytualnym była tzw. sprawa Mendla Bejlisa.
Wiele wskazuje jednak na to, że żydowskim mordem rytualnym było również o ponad czterdzieści lat późniejsze okrutne zabójstwo Bohdana Piaseckiego, syna Bolesława - znanego działacza politycznego, twórcy przedwojennego ONR Falanga i powojennego PAX-u. Opiszmy krótko przebieg wydarzeń.
Bohdan zniknął 22 stycznia 1957 roku. Tuż po wyjściu ze szkoły został podstępnie wywabiony do samochodu przez dwóch mężczyzn. 8 grudnia 1958 roku odnaleziono jego ciało ze sztyletem wbitym w lewe płuco.
Dowody w sprawie ginęły wprost w masowych ilościach, a śledczy dopuścili się karygodnych zaniedbań. Ginęły taśmy z nagraniami, ginęły dokumenty i świadectwa - powszechnym bałaganem ktoś jednak sterował i ktoś nad nim czuwał. Ówczesny premier Józef Cyrankiewicz (właściwe nazwisko: Izaak Cymerman) był bezpośrednio odpowiedzialny za wycofanie aktu oskarżenia przeciwko jednemu z oskarżonych.
Większość osób, które potencjalnie mogły być oskarżone o współudział lub pomocnictwo w zbrodni, w krótkim czasie wyjechała do Izraela. Został jedynie taksówkarz, feralnego dnia prowadzący samochód, którym dokonano porwania — jego próba ucieczki do Izraela została udaremniona. Tylko zapobiegliwości Bolesława Piaseckiego i jego ludzi można zawdzięczać, iż owego taksówkarza o charakterystycznym nazwisku, Ignacego Ekerlinga, zatrzymano podczas przekraczania granicy.
Mimo, że został postawiony w stan oskarżenia, sprawa została wycofana pod pozorem uzupełnienia aktu oskarżenia, by już nigdy nie wrócić na wokandę. Jedyna kara, jaką poniósł Ekerling (poza kilkutygodniowym aresztem) była „kara” pozostania w PRL aż do śmierci, mimo wielokrotnie wyrażanej chęci opuszczenia „antysemickiej” Polski.
Wycofanie aktu oskarżenia odbyło się na wyraźne polecenie Żyda Jerzego Albrechta (Finkelsteina), ówczesnego członka Rady Państwa i sekretarza KC PZPR. Trudno wierzyć, aby mógł podjąć taka decyzje samodzielnie.
Wiele wskazuje, że decydującą rolę odgrywał inny Żyd, Roman Zambrowski (czyli Rubin Nusbaum).
Wśród innych sprawców zabójstwa należy wymienić nazwiska: Katz, Barkowski, Kossowski, Lazarczyk - wszyscy Żydzi.
Dlaczego okrutne zabójstwo 16-letniego Bohdana Piaseckiego było, wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, mordem rytualnym?
• sprawcami mordu byli żydzi,
• ofiarą było bezbronne dziecko,
• sposób zadania ran był typowy dla znanych z historii mordów rytualnych.
Co więcej - zabójstwo owe było klasycznym przykładem żydowskiego sposobu wywierania zemsty.
Piasecki niewątpliwie naraził się Żydom swą przedwojenną jeszcze działalnością. Dlaczego więc, zamiast zemścić się bezpośrednio na ojcu - zabili syna, czyli osobę całkowicie niewinną?
Otóż zabicie ukochanej osoby jest dla człowieka kara większą, niż własna śmierć: musi on aż do końca swych dni żyć z niewysłowionym cierpieniem, załamany, rzucony na kolana przez zbrodniarzy. Tak to rozumują żydzi.
Zabijanie niewinnej osoby aby w ten sposób wywrzeć zemstę na kimś innym, jest wyjątkowo odrażające i nikczemne - i jakże charakterystyczne dla Żydów.
Jakakolwiek byłaby działalność Bolesława Piaseckiego, odpowiedzialności za jego czyny nie mogą ponosić dzieci. Żaden cywilizowany kraj nie uznaje takiego prawa. Nie może zatem zostać uznana argumentacja, ze Bohdan Piasecki musiał zostać zabity za działalność ojca. Takie uzasadnienie jest barbarzyńskie.
Peter Rama w książce „Sprawa zabójstwa Bohdana Piaseckiego” powołuje się na polskojęzyczną gazetę, wychodzącą w Izraelu - „Kurier-Nowiny”, która 14 marca 1966 roku przedrukowała materiał z dziennika „Maariy”. Według dziennikarza sprawcami byli Żydzi zatrudnieni w Służbie Bezpieczeństwa, którzy chcieli zemścić się na Bolesławie Piaseckim za jego przedwojenna działalność w ONR.
Warto nadmienić, iż przypuszczalny główny sprawca mordu, Mikołaj Barkowski, już w kilka dni po porwaniu (i zamordowaniu) Bohdana Piaseckiego zdołał wyjechać do Izraela - w czasach, kiedy przeciętny obywatel PRL nie wiedział, co to jest paszport... W roku 1995-tym zadzwonił on do dr-a Petera Ramy i tubalnym, aroganckim głosem, wypowiedział pod jego adresem szereg obelg i gróźb, z których najłagodniejszą była groźba procesu sądowego i oskarżenie oczywiście o „polski antysemityzm”. Peter Rama jest tymczasem... Hindusem pochodzącym ze starej, arystokratycznej rodziny zamieszkałej od wieków w Kaszmirze. Ale najwyraźniej i Hindusi wysysają antysemityzm z mlekiem matki.
