W Warszawie domagano się sprawiedliwości i zwrotu dóbr zagrabionych przez Żydów. Salwami rozstrzelano manifestantów. Wydarzenia te skłoniły obradujące na Zamku Królewskim Towarzystwo Rolnicze do przyjęcia uchwały o odebraniu dóbr i uwłaszczeniu prawowitych właścicieli.
LITWACY – tak zwane, żydowskie mieszczaństwo warszawskie utworzyło Delegację Miejską, pod przewodnictwem bankiera Leopolda Kronenberga, które złożyło skargę na Polaków do cara, w której domagano się poszanowania wolności żydowskiej jako obywateli Królestwa Polskiego. Nakazem żydowskiego prokuratora generalnego Juliusza Enocha, rozwiązano Towarzystwo Rolnicze a uczestników poddano represjom. Nadano szersze prawa ludności żydowskiej umożliwiające zabór mienia i udział w prześladowaniach polskich narodowców. W nocy z 7 na 8 kwietnia Żydzi przedłożyli do podpisu namiestnikowi gen. Michaiłowi Gorczakowowi opracowaną przez siebie „ustawę” o użycie siły zbrojnej wobec polskiej ludności cywilnej. W tym samym czasie Żydzi podburzają do powstania i współpracują z caratem, wydają i donoszą na Polaków. Całością kieruje żydowski mason.
Leopold Kronenberg pochodził z rodziny rabinów żydowskich. Jego ojciec, pochodził z Wyszogrodu, to on zagarnie Bank Polski w Warszawie. Złodziej weźmie pieniądze i zobliguje się do dostarczenia broni dla powstańców. Zgromadzone pieniądze francuskich i angielskich patriotów oraz szlachty polskiej nigdy nie posłużą powstaniu ale wzbogacą Żydów. Udział Żydów w Powstaniu będzie polegał jedynie w donosicielstwie i zbrodni. Niejaki Kronenberg zdradzi i broń dostarczy bezpośrednio, w umówione wcześniej z carską ochraną miejsce żeby wyłapać Polaków. Patriotów sam wskaże i bezpośrednio wyda w ręce katów Cara. Wiedząc o ciążącym na nim wyroku wydanym przez powstańców ucieknie za granicę. Wróci, gdy Polacy zostaną skazani, wymordowani i wywiezieni na Sybir. Za zasługi żydzi przejmą mienie a Kronenberg dostanie Bank Polski, zostanie odznaczony przez cara Orderem św. Włodzimierza oraz otrzyma dziedziczne szlachectwo za dokonane zbrodnie na Polakach.
Po upadku powstania Kraj i Litwa pogrąży się w żałobie narodowej. W roku 1867 zniesiona zostanie autonomia Królestwa Polskiego. Zniesiona zostanie nazwa Polski i budżet. Żydzi a tak naprawdę Żydowska Rada do Spraw Nauki i Wyznań wprowadzi nakaz prowadzenia ksiąg parafialnych w języku rosyjskim. Zlikwiduje polskie ośrodki nauki i uniwersytety w miastach (Warszawa, Wilno, Mińsk, Lida, Grodno, Charków, Kijów i Lwów ), w latach 1869–1870 setkom polskich miast wspierających powstanie, odebrano prawa miejskie doprowadzając do upadku.
W roku 1874 zniesiono urząd namiestnika oraz zlikwidowano zajęty przez Żydów Bank Polski. Skasowano klasztory katolickie w Królestwie. Żydzi skonfiskowali i zajęli w wieczyste użytkowanie ok. 1600 majątków ziemskich. Językiem urzędowym i nauczania stał się język rosyjski. Koniec Polski.
GALL ANONIM
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz